Φίλη καλή μας έφερε αυτές τις ημέρες μια αγκαλιά άγρια πρασινάδα αναφωνώντας «βρήκα sempreviva, το χρυσό λουλουδάκι! Τι χαρά!» Στην αρχή, δεν μπόρεσα να μοιραστώ τον ενθουσιασμό της γιατί σε αυτό τον σωρό από …αγριόχορτα που αντίκρυζα μόνο λουλούδια δεν φαίνονταν». Ήταν μέχρι να αρχίσει το ….ξεσκαρτάρισμα και τα κοτσάνια με τα μικρά λουλούδια να αρχίσουν να ενώνονται σε μπουκετάκια. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Τι ομορφιά Θεέ μου. Τι υπέροχο, εκτυφλωτικό κίτρινο……….. Κρίμα να μην το έχει δει ο Van Gogh….

Ώστε αυτό λοιπόν είναι το Sempreviva;

Το ταπεινό, άγριο αυτό λουλουδάκι θα το απαντήσεις στους γκρεμούς της Ηπείρου αλλά και στην άλλη γωνιά της Ελλάδας. Στην Αμοργό. Είναι όμως στα Κύθηρα που είναι «γεμάτος ο τόπος» και γι’ αυτό το λόγο εξάλλου δεν γίνεται να φύγεις από το νησί χωρίς να πάρεις μαζί σου ενθύμιο παντοτινό μερικά μπουκετάκια Σεμπρεβίβας.

Υπάρχει και θρύλος δεμένος με το «λουλούδι που δεν μαραίνεται ποτέ» και  μας πηγαίνει πίσω, στους χρόνους τους αρχαίους. Λέει λοιπόν, πως ο Πάρης με την Ωραία Ελένη στο πλευρό του άφησαν πίσω τους την γη των Σπαρτιατών και η πρώτη στάση που έκαναν στο ταξίδι τους ήταν στα κοντινά Κύθηρα για να τιμήσουν την Κυθήρεια Αφροδίτη, τη θεά του Έρωτα. Ο ερωτευμένος Πάρης βλέποντας την αγαπημένη του να ζηλεύει την ομορφιά της Θεάς, πρόσεξε το χρυσό άνθος, το έκοψε και της το προσέφερε λέγοντάς της:  «τα μαλλιά σου έχουν το χρυσαφί του χρώμα, το σώμα σου μοιάζει με τον μίσχο του και το δέρμα σου είναι απαλό σαν τα πέταλά του. Η ομορφιά σου θα διατηρηθεί έτσι για πάντα». Κάπως έτσι το «Sempreviva» έγινε έτσι σύμβολο της Αιώνιας Αγάπης και της αιώνιας Ομορφιάς.

Εδώ στην Λακωνία όλο και κάπου θα το ξετρυπώσεις με προσεκτική παρατήρηση. Είναι μεγάλοι θάμνοι με μικρά λουλούδια συνήθως κοντά σε γκρεμνούς. Αν το βρεις, κόψε κλαράκια με προσοχή  χωρίς να το ξεριζώσεις. Το  Σεμπρεβίβα θα το χαρείς αναλλοίωτο για χρόνια και χρόνια. Γι’ αυτό εξάλλου και ….οι βενετσιάνοι το λέγαν sempre viva. Απλά …..ζει για πάντα. Προσοχή μόνον. Μην το μπερδέψεις με το…..ξαδελφάκι του, τον αμάραντο.

                                                                                                                                                         Lakonistas

Κ ε ί μ ε ν ο   &   φ ω τ ο γ ρ α φ ί ε ς:   Πάνος Α. Παπαδολιάς