Τα ταλέντα στην Λακωνία πασχίζεις να τα ανακαλύψεις. Όχι γιατί …..σπανίζουν. Αντιθέτως. Χαρισματικά νέα παιδιά, τρομερά μυαλά, με ταλέντο στο σχέδιο, στην Μουσική, στις νέες τεχνολογίες, στο επιχειρείν….. παιδιά τα οποία όμως γρήγορα «δραπετεύουν» από τον τόπο μας [και καλά κάνουν από την στιγμή που θέλουν να προχωρήσουν, να ολοκληρωθούν, να αδράξουν ευκαιρίες, να πάρουν την ζωή στα χέρια τους]. Ευτυχώς κάποια επιστρέφουν.

Μια ανακάλυψη / αποκάλυψη πραγματική των τελευταίων μηνών στάθηκε η Ζέτα Πανταζή. Την προσοχή μου κέρδισε αρχικά το …..καλλιτεχνικό της «ψευδώνυμο». Αυτό με το οποίο και υπογράφει τη δουλειά της. Η Ζέτα είναι το ανατρεπτικό «The Ufo attack» – κάπου θα την έχετε πετύχει στα social. Οι εικονογραφήσεις της, από την άλλη, με ενσωματωμένες δεκάδες αναφορές και με πνεύμα διαρκούς αναζήτησης δεν έχουν να κάνουν καθόλου με μια συνεσταλμένη, επαρχιώτικη προσέγγιση.  Είναι ολοφάνερα μια δουλειά ανοιχτή στα ρεύματα των καιρών, τολμηρή, δουλειά μιας καλλιτέχνιδας που πειραματίζεται και δεν σταματά να «ανοίγει νέα κουτάκια» και στοχεύει σε δημιουργίες που να είναι δελεαστικές για το παγκόσμιο κοινό.

Την αναζήτησα λοιπόν και γνωρίζοντάς της ανακάλυψα ένα πολύ ενδιαφέρον κράμα ανθρώπου και μια πραγματική καλλιτέχνιδα. Ακόμα και αν το σχέδιο και η εικονογράφηση / illustration δεν είναι ψηλά στα ενδιαφέροντά σου, αξίζει να «μείνεις στην παρέα – και στην παρουσίαση αυτή» γιατί η περίπτωση της Ζέτας αποκωδικοποιεί σε μεγάλο βαθμό το «πως γίνεται κάποιος καλλιτέχνης».

«Δεν με θυμάμαι να μην ζωγραφίζω. Από πολύ μικρή» θα μου πει. «Η μητέρα μου ζωγράφιζε και στο περιβάλλον μου πάντα υπήρχαν τα υλικά, καλώντας με να δοκιμάσω». Βάζοντας πρώτο το ταλέντο που είναι εκ Θεού και δεν σηκώνει πολλή ανάλυση, στεκόμαστε μεμιάς στο συμπέρασμα ότι το υποστηρικτικό περιβάλλον παίζει καταλυτικό ρόλο για να ανθίσει ένας μικρός καλλιτέχνης.

Ως συνήθως συμβαίνει, και στην περίπτωση της Ζέτας η Τέχνη αντιμετωπίστηκε ως δρόμος παράλληλος ενώ ως κύριος και επαγγελματικός στάθηκε η Φιλολογία. Τα πράγματα κάπως έτσι πήραν το δρόμο τους, απλά, απαλά και αβίαστα. Η Τέχνη μοιάζει σταδιακά να ….λούφαξε στην γωνιά της…. όμως ξέρει πολύ καλά πότε θα «ξαναχτυπήσει». Η κλεισούρα της Καραντίνας λειτούργησε και για την Ζέτα ως καταλύτης δίνοντας το σύνθημα για την μεγάλη …. «επιστροφή». Επιστροφή στα χρώματα, στο σχέδιο, είσοδος σε μια περίοδο πειραματισμού, δικτύωση με ανθρώπους της Δημιουργίας, σκηνικά για την ΕΘΟΛ, μαθήματα σχεδίου και χρώματος, μια ζύμωση γενναία που γρήγορα κορυφώθηκε χωρίς, ωστόσο, να υπάρχει ξεκάθαρος στόχος.

Και ύστερα ήρθε το….tablet. Μετάβαση ορόσημο. Από το χαρτί στο ψηφιακό. Ένας νέος κόσμος άπειρων δυνατοτήτων άνοιξε μπροστά της και μετέτρεψε την ζωγραφική εμπειρία σε «μαγικό παιγνίδι». Σύνδεση με νέα ρεύματα, γνωριμία με το έργο πολλών καλλιτεχνών που έχουν πάει το illustration σε άλλο επίπεδο, πειραματισμοί με τις ατέλειωτες δυνατότητες που σου παρέχει η ζωγραφική σε ψηφιακό περιβάλλον, μοίρασμα μέσα από τα social Media. To μικρό «ufo» [έτσι την «πείραζε» η μητέρα της] μεγάλωσε….. απασφάλισε και …..επιτίθεται! Με χρώμα, χιούμορ και σουρεαλιστικές αποδομήσεις. Και κάπως έτσι γεννήθηκε το…. The Ufo attack!

H Ζέτα χωρίς πολλή σκέψη ανέβηκε στο κύμα της δημιουργίας και άρχισε το ταξίδι της ζωγραφίζοντας το δικό της «σύμπαν». Αν και η ίδια ομολογεί «πως δεν έχει βρει ακόμα το προσωπικό της στυλ» [δήλωση βαρειά για ένα καλλιτέχνη] είναι πασιφανέστατες οι «εμμονές» της. Παθιάζεται να δημιουργεί ηρωίδες με τις οποίες ταυτίζεται οι οποίες και πρωταγωνιστούν σε σκηνικά παραμυθένια, «υπερβολικά» όπου το εξωπραγματικό λειτουργεί απελευθερωτικά. Πιάνοντας την άκρη του νήματος από τις ιστορίες, φανερές ή υποκρυπτόμενες, δημιουργεί μικρόκοσμους και σενάρια που πυρπολούν τη φαντασία της – και στοχεύει στο να προξενήσει αντίστοιχη αντίδραση και σε αυτόν που «αιχμαλωτίζεται» από τη γοητεία της δουλειάς της.

Η Pop κουλτούρα, η γιαπωνέζικη σχολή, οι Αμερικάνικες τάσεις  την τροφοδοτούν με ερεθίσματα και της δανείζουν στοιχεία τα οποία ενσωματώνει σε κάτι που γίνεται όλο και περισσότερο δικό της. Το παιδικό, το γκροτέσκο, το γκόθικ…..συνυπάρχουν σε διαφορετικές κάθε φορά δόσεις δίνοντας στη δημιουργό τη δυνατότητα να απέχει από το μόνο πράγμα που δεν την συγκινεί …..Τον ρεαλισμό!

Το τηλέφωνό της τους τελευταίους μήνες χτυπάει συνεχώς και η δουλειά της, παρά το ότι….. mainstream δεν την λες, κερδίζει όλο και περισσότερους οπαδούς που βλέπουν σε αυτό το art …..εφαρμογές με προοπτικές ή μια φρέσκια ματιά την οποία αναζητούν.

Δεν την ρωτώ για στόχους και σχέδια. Όταν αγαπάς κάτι τόσο πολύ και του δίνεσαι απόλυτα, νιώθεις ότι αυτό από μόνο του θα σε οδηγήσει εκεί που πρέπει…..

Κείμενο & φωτογραφίες: Πάνος Α. Παπαδολιάς

Ρωτώντας την αν έχει studio μου απάντησε ότι δεν το έχει ανάγκη. Είναι κατάσταση “me and my tablet”. Μαζί παντού και πάντα.

Η ιδιαίτερη και σουρεαλιστική, κατά κανόνα, ατμόσφαιρα της δουλειάς της με απέτρεπαν από το να αποτυπώσω έργα της με τρόπο …..κλασσικό ή με μια απλή παράθεση τους σε ουδέτερο φόντο. Η λύση δεν άργησε να βρεθεί……

Το εργαστήριο Σχεδίου Ζωγραφικής του Κώστα Δαρείου είναι ένας χώρος από τον οποίο πέρασε η Ζέτα και με τον οποίο διατηρεί στενές σχέσεις. Σκέφτηκα λοιπόν ότι αυτό το δημιουργικό περιβάλλον ήταν το καλύτερο σκηνικό για να αποτυπώσω την ίδια και την δουλειά της. Κώστα ευχαριστούμε για τη φιλοξενία!

Η εκμάθηση σχεδίου….. και η μελέτη του ακαδημαικού είναι πραγματικά η βάση για όποιον θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με το σχέδιο.  Αυτό που “κατακτάς” σπουδάζοντας σχέδιο θα αποτυπώνεται πάντα στη δουλειά σου όσο πειραματική ή ακόμα και αφαιρετική γίνει στο δρόμο…..

Η Ζέτα είναι σε εκείνη την δημιουργική και πειραματική φάση που αφήνει επιρροές και ερεθίσματα να συνωστίζονται μέσα της….. να κοντράρονται και να συμπληρώνονται…..

Μικρά σχέδια, με “χαρακτήρα” και με μια ιστορία να αφηγηθεί το καθένα.

Έχοντας  βρει τι της πάει και τι όχι, ο σχεδιασμός και οι εικονογραφήσεις που δημιουργεί έχουν αρχίσει να την οδηγήσουν σε νέους πολλούς χώρους και εφαρμογές. Μπορεί ο πολύς κόσμος να μην έχει ξεκάθαρα στο μυαλό του τι εστί εικονογράφος / illustrator όμως η αλήθεια είναι πως έχουμε μπει σε εποχές που η δουλειά του illustrator “τρυπώνει παντού”!

Οι ηρωίδες της άλλοτε μοιάζουν με power women και άλλοτε με εύθραυστες πριγκήπισσες.

Self love juice. Bottoms up!

Η αποτύπωση της δουλειάς της Ζέτας ήταν μια δημιουργική πρόκληση για μένα ως καλλιτέχνη. Δημιούργησα λοιπόν φωτογραφικά στο εργαστήριο του Κώστα Δαρείου “διαλόγους”  ανάμεσα στα έργα της και τα κλασσικά σχέδια, τα μοντέλα και τα props που βρίσκονταν στο χώρο πιστεύοντας ότι αυτό θα δώσει περισσότερες κατευθύνσεις σκέψεων και “ερμηνειών” στον αποδέκτη της εικόνας.

Φαντασιακό…..παιδικό……αλλά και με μια μάλλον disturbing διάθεση που αποδομεί την αφέλεια της εικόνας. Ο “τρόπος” της Ζέτας.

Δεν μπορώ να μην σημειώσω πόσο πολύτιμο το ότι έχουμε στον τόπο μας – στην Σπάρτη και την Λακωνία –  ένα εργαστήρι όπως αυτό του Κώστα Δαρείου. Μπορεί πρωταρχικά να δημιουργήθηκε με σκοπό να προετοιμάζει υποψηφίους για τις εισαγωγικές εξετάσεις των Ανώτατων Σχολών Καλών Τεχνών, των Αρχιτεκτονικών Σχολών, των Τ.Ε.Ι….. όμως είναι αυτό που χρειάζονται μικροί και μεγάλοι που ενδιαφέρονται να μάθουν να σχεδιάζουν, να βλέπουν εικαστικά, ώστε να χρησιμοποιούν το χρώμα και την τονική κλίμακα με εκφραστικό και προσωπικό τρόπο.

Σε αυτή την παρουσίαση δεν συμπεριέλαβα δημιουργίες της Ζέτας από τα Social τα οποία σας καλώ να ανακαλύψετε και να την ακολουθήσετε. Θα την βρείτε στο Instagram ΕΔΩ και στο facebook ΕΔΩ